معنی انده زدا - جستجوی لغت در جدول جو

انده زدا

لغت نامه دهخدا

آنکه یا آنچه غم و اندوه را زایل سازد، غم زدا

(اَ دُهْ زَ دَ / دِ)

غم زده. غمدیده:
بجز آن زلیخای انده زده
بدان غم زده جان ماتمکده.
شمسی (یوسف و زلیخا).
بر آن پیر یعقوب انده زده
دلم آتش است و تن آتشکده.
شمسی (یوسف و زلیخا)

لغت نامه دهخدا

اندوه زدا

(پَ شَ دَ / دِ)

اندوه زدای. آنکه غم شخص را زایل کند. غمزدا. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

خنده زدن

(بِ ما کَ دَ)

خندیدن:
خندۀ خوش زآن نزدی شکرش
تا نبرد آب صدف گوهرش.
نظامی.
سر که شود کاسته چون موی تو
خنده زند چون نگرد روی تو.
نظامی.
هر زمان چون پیاله چند زنی
خنده در روی لعبت ساده.
سعدی.
کسی که بوسه گرفتش بوقت خنده زدن
ببر گرفتن مهر گلابدان ماند.
سعدی.
کارم به سینه تخم وفای تو کشتن است
چون عقل خنده می زند ازکار و کشت ما.
امیر شاهی (از آنندراج).
، دمیدن. طلوع. (یادداشت بخط مؤلف) :
چوپیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خندۀ خوش بر غرور کامکاران زد.
حافظ